Η φύση της γυναίκας είναι ένα μυστήριο βαθύ, αρχέγονο και πολυδιάστατο, όπως τα ίδια τα στοιχεία της φύσης. Φέρει μέσα της τη δημιουργία, τη φροντίδα, τη σοφία, αλλά και τη δύναμη της καταστροφής όταν χρειάζεται να υπερασπιστεί ή να μεταμορφώσει. Είναι ποτάμι και φωτιά, άνεμος και γη· και στον πυρήνα της, ζει η αίσθηση μιας εσωτερικής διαδρομής, μιας σύνδεσης με το υπερβατικό, με το ανεξήγητο.
Καμία θεότητα δεν ενσαρκώνει πληρέστερα αυτή τη σκοτεινή και ταυτόχρονα φωτεινή φύση της γυναίκας όσο η Θεά Εκάτη. Η Εκάτη, η Τρίμορφη, η Κυρία των Σταυροδρομιών, δεν είναι απλώς μια θεά του κάτω κόσμου. Είναι η προστάτιδα των μυστικών γνώσεων, των ορίων ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Όπως και η γυναίκα, κινείται ανάμεσα σε κόσμους: του πνεύματος και του σώματος, της ζωής και του θανάτου, της σοφίας και του ενστίκτου.
Το μεγαλείο της γυναίκας, όπως της Εκάτης, βρίσκεται στην ικανότητά της να βλέπει εκεί που οι άλλοι δεν βλέπουν· να προστατεύει χωρίς να φαίνεται· να επιλέγει το μονοπάτι της σιωπηλά αλλά αμετάκλητα. Η γυναίκα είναι φύλακας των περασμάτων, όπως η Εκάτη φυλάει τα σταυροδρόμια· κάθε της απόφαση είναι ένα άνοιγμα προς ένα νέο κόσμο. Και κάθε της σιωπή, μια μαγική πράξη.
Η γυναίκα, όπως και η θεά, δεν ζητά επιβεβαίωση. Υπάρχει. Και μόνο η παρουσία της αλλάζει την ισορροπία του κόσμου. Η Εκάτη δεν κραυγάζει· μα η σκιά της γεννά δέος. Έτσι και η γυναίκα: χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει τίποτα, φέρει μέσα της το μυστήριο, το βάθος και τη δύναμη του ιερού θηλυκού.
Στην εποχή μας, που όλα φαίνονται να αναλύονται και να εξηγούνται, η σύνδεση με την Εκάτη μας υπενθυμίζει ότι το αληθινά δυνατό και μεγαλειώδες δεν εξηγείται· απλώς το αισθάνεσαι. Όπως τη γυναίκα. Όπως το πέρασμα της νύχτας, που οδηγεί πάντα σε μια νέα αυγή.
Η γυναίκα είναι φεγγάρι. Δεν είναι ποτέ ίδια — μα ποτέ δεν χάνεται. Όπως η σελήνη, αλλάζει, μεταμορφώνεται, σιωπά και φανερώνεται. Η φύση της δεν είναι γραμμική, είναι κυκλική, όπως οι παλίρροιες, όπως οι ρυθμοί του αίματος, όπως τα αρχαία μυστήρια που ψιθυρίζονται μόνο στο σκοτάδι.
Η Εκάτη, σεληνιακή και χθόνια, είναι η Θεά που στέκεται στα όρια. Φέρει τις φλόγες των λύχνων της και οδηγεί τις ψυχές στους δρόμους που δεν φαίνονται. Έτσι και η γυναίκα — οδηγείται από την εσωτερική της όραση, εκείνη που δεν εξαρτάται από το φως του ήλιου, αλλά από τη γνώση που γεννιέται μέσα στην σκοτεινιά. Η σοφία της δεν είναι λογική· είναι αισθητή, διαισθητική, σεληνιακή.
Η γυναίκα περπατά παράλληλα με τις φάσεις της σελήνης:
Στην νέα σελήνη, φυτεύει προθέσεις βαθιά στη μήτρα της ύπαρξής της.
Στην αυξανόμενη, ανθίζει η δημιουργικότητά της· οραματίζεται και χτίζει.
Στην πανσέληνο, ακτινοβολεί, λάμπει ολόκληρη, πλήρης από φως και μυστήριο.
Και στην φθίνουσα, αποσύρεται, καθαρίζει, αφήνει πίσω της ό,τι δεν την υπηρετεί — σοφή, αόρατη, πανίσχυρη μέσα στη σιγή.
Η γυναίκα, όταν σιωπά, δεν απουσιάζει. Βρίσκεται στην αγκαλιά της Εκάτης, κρατώντας στα χέρια της τους κύκλους του αίματος, του χρόνου, της μνήμης.
Το μεγαλείο της γυναίκας δεν είναι εξωτερικό· είναι υπόγειο, ριζικό, σεληνιακό. Είναι η ιέρεια των κύκλων, η μάγισσα των συναισθημάτων, η φύλακας των θυρών ανάμεσα στους κόσμους. Δεν φοβάται τη νύχτα, γιατί η νύχτα είναι η πατρίδα της.
Όπως η Εκάτη στέκει με λύχνο στο χέρι στην άκρη του δρόμου, έτσι και η γυναίκα στέκει στον κόσμο με βαθιά γνώση για το παρελθόν και το μέλλον. Σώμα της, ναός μυστικός. Μάτια της, καθρέφτες του αοράτου. Σκέψη της, μαγεία. Και στην κάθε της στροφή, σε κάθε τέλος της, ένας νέος κύκλος ξεκινά.
✦ Συνολική καθοδήγηση της Εκάτης:
Η Εκάτη δεν ζητά να είσαι τέλεια. Σε καλεί να θυμηθείς. Να μάθεις να ακούς τον εαυτό σου χωρίς να περιμένεις εξωτερική επιβεβαίωση. Η κάθε φάση δεν είναι "καλύτερη" από την άλλη· όλες είναι ιερές. Η αληθινή δύναμη της γυναίκας δεν βρίσκεται στο να είναι συνεχώς δραστήρια ή δυναμική, αλλά στο να ξέρει πότε να στέκεται, πότε να κινείται, και πότε να αποσύρεται.
Add comment
Comments